ఇది ఒక న్యూస్ కాదు — మౌనం ప్రమాదకరం అయినప్పుడు, ఒక తరం భవిష్యత్తుపై వేసిన మొదటి ప్రశ్న.
మాతృదేవో భవ, పితృదేవో భవ, ఆచార్య దేవో భవ —
మన సంస్కృతిలో గురువును దేవుడితో సమానంగా చూశారు.
ఎందుకంటే ఒక గురువు విద్యార్థి యొక్క వ్యక్తిత్వం, వృత్తి, భావోద్వేగాలు, నైతిక విలువలు అన్నింటినీ ఆకారమిస్తాడు.
ముందు పోటీ ఉండేది — కానీ అది ఆరోగ్యకరమైనది, జిజ్ఞాస మీద ఆధారపడినది.
ఈరోజు విద్య ఒక దిశలేని పరుగు,
జ్ఞానం లేని పోటీ,
ఉద్దేశ్యం లేని ఒత్తిడి అయిపోయింది.
ప్రభుత్వ పాఠశాలల్లో ఇంగ్లీష్ మీడియం ప్రవేశపెట్టారు.
కానీ ఒక ప్రశ్న మాత్రం అసలు లోపాన్ని బయటపెడుతుంది:
వ్యవస్థ నిజంగా పనిచేస్తే,
ఎందుకు చాలా మంది ప్రభుత్వ ఉపాధ్యాయులు తమ పిల్లలను ప్రైవేట్ పాఠశాలలకు పంపిస్తున్నారు?
బాధ్యత మూలం నుంచే మొదలవాలి.
ఒక మెంటర్ బాధ్యత
తన ఆసక్తిని విద్యార్థిపై ఆక్రమించడం కాదు — బోధించడం.
విద్యార్థి బలాలు, ఆసక్తి, అర్హత, మార్కెట్ విలువ —
ఈ నాలుగు సమన్వయమే ఒక కెరీర్.
ప్రపంచం ప్రతి క్షణం మారుతోంది,
కానీ మన విద్యా వ్యవస్థ మాత్రం మారడం లేదు.
సిలబస్ పాతబడుతోంది,
ఇండస్ట్రీలు మాత్రం వేగంగా మారుతున్నాయి.
విద్య పునర్నిర్మాణం కావాలి.
చట్టాలు, రాజ్యాంగ అవగాహన,
లింగ సమానత్వం,
సామాజిక బాధ్యత,
జీవన నైపుణ్యాలు,
డిజిటల్ అవగాహన,
భావోద్వేగ మేధస్సు —
ఇవి విలాసాలు కాదు, అవసరాలు.
ప్రతిభ ఆధారంగా అవకాశాలు రావాలి —
కులం, మతం, సముదాయం ఆధారంగా కాదు.
నైతిక విలువలు గల విద్యావంతులు పాలసీ మేకింగ్లోకి వస్తేనే
నిజమైన మార్పు సాధ్యం.
విద్య ఒక ఉద్యోగానికి మార్గం మాత్రమే కాదు —జీవితం అర్థం చేసుకునే శక్తి.
#రెష్మా మొహమ్మద్
